خروج شایستگی فوتبالی از کرمان/مس عمیق فکر کند و هوشیار شود

هنوز هم آن یک گل برای مس دردناک است. فصل گذشته، تیم مجتبی حسینی تا لحظه آخر توانست تا مرز صعود پیش برود و بر خلاف سال‌های گذشته که مس هیچ شانسی در هفته‌های فوق حساس پایانی نداشت، این بار همه در کرمان هفته به هفته تلاش شاگردان حسینی را تماشا می‌کردند و از ته دل آرزو می‌کردند که این بار حسرت به پایان برسد و در واقع مس به شخصیت اصلی خود برگردد اما اشک و اندوه و چند شب حس و حال بد برای کرمان ماند و در شب جشن قهرمانی مس رفسنجان، نگاه‌های مغموم نیز به سوی شادی بی وصف رفسنجانی‌ها دوخته شد.

مس برای هفتمین بار و با رضا مهاجری در فصل جدید لیگ یک حضور پیدا می‌کند و تلاشی تکراری خواهد داشت. بعد از ناکامی فصل گذشته که حسابی کرمان و هواداران مس را سرخورده کرد، نباید انتظار داشت که مس با مهاجری نیز از همان ابتدای کار دوست داشتنی باشد اما این شانس برای این تیم وجود دارد که در زمین بازی و در جریان بازی‌های بدون تماشاگر خود را اثبات کند و آنطور که باشگاه مس در بیانیه‌های بعد از ناکامی داشت، مس با همان تفکر و شاید بهتر در فصل جدید به تلاشش ادامه خواهد داد.

اما این تکراری ماندن از جایی به بعد نباید عادی شود و تمام کرمان باید به روزی فکر کنند که اردشیر سعد محمدی مدیرعامل شرکت مس نباشد. بحث و خبری بر سر رفتن سعدمحمدی نیست و اتفاقا تمنای ادامه حضور او در راس شرکت مس کمترین قدردانی بابت تمام نگاه‌های ورزشی و عمدتا با تصمیمات صحیح اوست اما در آینده هر اتفاقی ممکن است رخ دهد. مس باید به همان روزی فکر کند که سعد محمدی برای آخرین بار روی صندلی مدیریتی شرکت مس می‌نشیند و مدیری که رکوردشکنی را در شرکت مس نشان داده و بلد است، جای خود را به مدیری بدهد که در مقابل هر اتفاق ممکن و جریان سازی علیه فوتبال و ورزش نرمش داشته باشد.

افول مس هر اندازه که خطرناک شده، به شکلی باورنکردنی منجر به خروج شایستگی فوتبال از شهر کرمان هم شده است. دو سال پیش بود که گل گهر با برنامه و اتحاد مثال زدنی و در واقع ایده ای برای آینده که به رویش باورها شهرت پیدا کرده، راه درستش را تکمیل کرد و با بقا در لیگ برتر، حالا با امیر قلعه نویی و جذب کلی بازیکن شاخص برای اهداف جذاب‌تر برنامه ریزی می‌کند. فصل گذشته نیز مس رفسنجان در فوتبال از کرمان سبقت گرفت و اتفاقا یکی از دلایل هشدار آمیز برای مس کرمان، همین صعودِ فوتبالِ مس در رفسنجان است. حالا هم بودجه بیشتر، نوش جان مس رفسنجان! که بموقع از حضور سعد محمدی، توانست برنامه‌هایش را عملی کند.

در این سال‌ها و پشت تمام ناکامی‌های متوالی مس، دلشوره ای باید وجود می‌داشت که شایستگی فوتبال از کرمان خارج شود. مایه مباهات است که سیرجان و رفسنجان به کرمان درس بزرگی دادند که در جا زدن همیشه بی تلنگر نخواهد بود و حالا تلنگر به مس این است که رقابت را ابتدا به گل گهر و سپس مس رفسنجان واگذار کرد؛ در حالی که شاید حین رقابت، به حدی هوشیاری نداشت که ممکن است حتی این شایستگی را هم از دست بدهد. 

در نهایت همین از دست رفتن شایستگی شاید دردناک تر باشد. جالب است که نه سیرجانی‌ها و نه رفسنجانی‌ها حاضر نبودند شخصی از فوتبال کرمان را در تصمیم گیری‌های خود دخیل کنند و حتی از کرمان کسی به تیم‌هایشان نزدیک شود. واضح است که آن‌ها از این همه خودزنی در کرمان آگاه بودند و در روزهای سهم خواهی کرمانی‌ها از مس، اتحادشان را قوی تر کردند و شایستگی را به سوی خود کشاندند. مس عمیقا فکر کند که آیا اتحادش را قوی کرد؟! پاسخش بی تردید منفی است و در واقع صحبت از اتحاد واقعی در کرمان به اندازه صحبت از صعود به لیگ برتر تکراری‌ست. شخصیت مس تا حدی پابرجاست اما شایستگی‌‌اش را در همین شهر کرمان خدشه دار کرده‌اند.